Wie in België onderneemt, wordt nog al te vaak geconfronteerd met stereotypes en stigma’s. Soms lijkt het zelfs alsof enkel een afgeborstelde hooggeschoolde grijze muis het recht heeft om een succesvolle onderneming te leiden. En dus wordt het hoog tijd dat we alle vooroordelen die ik dagelijks hoor en zie doorbreken. Voor eens en voor altijd.
Tafelgesprekken over diploma’s, we kennen het ondertussen allemaal wel. Maar zijn die noodzakelijk om het te maken? Niet dat ik de waarde van een hogere opleiding wil minimaliseren - zeker niet - maar het is zeker ook geen must, noch een excuus, om een succesvolle ondernemer te worden.
Zelf verliet ik de schoolbanken op mijn vijftiende. Op straat en door voor mezelf te moeten zorgen, leerde ik andere, onbetaalbare skills die me met vallen en opstaan gebracht hebben waar ik nu sta als CEO van een SaaS-bedrijf in volle scale-up fase.
Dat iemand gestudeerd heeft, lijkt haast een evidentie bij een eerste kennismaking waarbij ik steeds mijn gesprekspartner meteen moet teleurstellen met de boodschap dat ik helemaal geen hogere opleiding genoten heb. De vraag of het dan een familiebedrijf is, veeg meestal met een beleefde glimlach van tafel. Slechts een kleine groep van succesvolle ondernemers had het geluk een comfortabele thuissituatie te kennen, inclusief een financieel duwtje in de rug, maar dat was bij mij dus zeker niet het geval.
Werk hard maar vooral efficiënt
Mijn familienaam verraadt mijn zuiderse roots en wordt al eens onthaald op enig wenkbrauwgefrons. Maar net als ik zijn er honderden ondernemers die bewijzen dat je afkomst, in welk milieu je als kind opgroeide of de job van je ouders zeker niet jouw toekomst bepalen. En dat slim en efficiënt ondernemen vaak veel meer rendeert dan het oude credo van ‘hard werken loont’. Net zoals het idee dat een CEO altijd even serieus moet zijn intussen flink achterhaald is.
Zelf ben ik op kantoor gewoon mezelf: vrolijk en uitbundig als ik daar zin in heb, to the point en zakelijk op de momenten dat het nodig is. Anno 2021 appreciëren je medewerkers het veel meer dat je laat merken dat je ook gewoon maar een mens bent. Een angstklimaat waarin werknemers altijd en overal op de toppen van hun tenen moeten lopen voor hun CEO draagt allesbehalve bij tot het succes van een bedrijf.
Ode aan de coltrui en sneakers
Veel te vaak wordt er nog gefocust op iemands uiterlijk of kledingstijl. Wie zich hip en modern kleedt, is kunstzinnig en niet zakelijk. Wie er goed uitziet als vrouw, zal vast niet bijster intelligent zijn. Mannen zonder maatpak stralen geen leiderschap uit. Anno 2021 zou je gaan denken dat dergelijke stigma’s verdwenen zijn met dank aan de iconische coltrui van wijlen Steve Jobs, maar helaas.
Het lijkt nogal onwaarschijnlijk dat een jonge vrouw die zich graag goed kleedt of op sneakers verschijnt onmogelijk de leidende kracht van een succesvolle onderneming met enkele tientallen werknemers kan zijn. Een bedrijf van een vrouw wordt vaak verkleind naar bedrijfje. Waarom in godsnaam? Emancipatie is een nobel streven, maar we zijn er duidelijk nog niet.
Diversiteit als noodzakelijk kwaad?
Viel het jou ook op hoeveel conferenties er de laatste thema in het teken stonden van diversiteit en gelijkheid? Alsof mensen daarop zitten te wachten en ik al zeker niet. Net door dat soort topics uit te lichten ga je daar een groter thema van maken, terwijl het in een ideale wereld eigenlijk een evidentie zou moeten zijn.
Door stigmatiserende termen als ‘mannenwereld’ en ‘boss babe’ uit ons leven te bannen, dragen we veel meer bij aan diversiteit en gelijkheid dan dat je er een specifieke conferentie rond gaat organiseren. Misschien moeten we daar, beginnende bij onszelf, eens wat meer op letten. Samen met jou hoop ik dat we de komende jaren alle bovengenoemde vooroordelen definitief uit de wereld helpen en we in België een divers en geëmancipeerd ondernemerslandschap kunnen creëren. Met een uiterst vruchtbare voedingsbodem, zonder onkruid of clichés.
